Wakacyjna przygoda Martynki i Ripsi Hripsime Hunanyan, Martyna Michno

Autorki publikacji czyli Martynka i Ripsi to dziewczynki z przedszkola, które bardzo się polubiły i razem spędzając czas wymyślały piękne historie. Jedna z nich jest niewidoma, ale to nie przeszkodziło w znalezieniu skarbu jakim jest przyjaźń. Mimo upływu czasu nie zapomniały o sobie, przeciwnie tęskniły za przyjaciółką, co doprowadziło do stworzenia wspólnej publikacji, która była razem wymyślana, ilustrowana.

Przyjaciółki stworzyły historię, która się rozpoczęła w piaskownicy. Znaleziony kamyk w wyobraźni dziewczynek stał się bursztynem, a one zapragnęły znaleźć się nad morzem. Marzenia się spełniają, więc dziewczynki pojawiły się na plaży. Według mamy to dobre anioły maczały w tym skrzydła. Okazało się, że każda dziewczynka ma niezwykłego anioła stróża, który czuwa nad dziewczynkami. Aniołki specjalnie podrzuciły przyjaciółkom magiczny bursztynek, który pocierany… spełnia marzenia. I tak dziewczynki razem z bliskimi znalazły się w pięknym pensjonacie, jedna z nich zdobyła małego, puchatego przyjaciela. Następnie Martynka i Ripsi wylądowały na zimnym księżycu, ich znajoma stała się właścicielką pensjonatu z narzekającymi gośćmi, dziewczynki spotkały na plaży smutną Jolę, z którą postanowiły się zaprzyjaźnić. Anioły zadowolone ze swojej opieki mogły pluskać się w wodzie patrząc na to jak kwitnie radość i dobro wśród podopiecznych, które będą trwać przez wiele następnych lat.

Książeczka zaciekawiła moje przedszkolaki. Dzieci były zdziwione, że można napisać książkę z historii z przedszkola. Bardzo się im to spodobało. Kolorowe ilustracje wykonane przez autorki pokazały dzieciom, że to co one robią na zajęciach plastycznych może być wykorzystane o książce o nich samych. W skład publikacji wchodzi także płyta CD, dlatego w upalne popołudnie dzieciaki leżąc na dywanie słuchały opowieści z płyty, a w czasie wolnym przeglądały książeczkę.

Publikacja mi się bardzo podoba, bo pokazuje, że mimo inwalidztwa można być szczęśliwym człowiekiem, mającym przyjaciół i mogącym spełniać marzenia. Wszystko zależy od nastawiania.

Na książeczkę zwróciłam uwagę, ponieważ zauważyłam na niej znaki Braille’a. Od razu pomyślałam o rodzicach męża. Jego mama nie widzi od 31 lat, czyli widziała syna jako 2 latka ostatni raz, a swej 24 letniej córki nie widziała w ogóle. Tata Maćka stracił oko podczas ćwiczeń na w-f, a drugie uszkodził podczas majsterkowania, czyli jedno oko ma sztucznie, a w drugim znajdują się opiłki metalu. Mimo przeciwności losu poznali się w szkole dla niewidomych i niedowidzących, zakochali się w sobie, założyli rodzinę i żyją ze sobą w szczęściu od ponad 35 lat. Przy tym wszystkim mama jest tak samodzielna, że spotykając się z Maćkiem myślałam, że żartują ze mnie, że mamie coś dolega. Kobieta gotuje, pierze, prasuje, wiesza firanki, ma taką orientację w przestrzeni, której mogę jej pozazdrościć, tańczy jak szalona, jest rozgadana i chętna towarzystwa ludzi. Tata mimo znikomego wzroku gra w karty, bierze żonę pod pachę i zabiera na wycieczki. Oboje nie użalają się nad swoim losem, tylko czerpią z życia ile tylko mogę wziąć. Ich choroba spowodowała to, że dużo pytają i nie widzą reakcji osoby z którą rozmawiają, czyli robią z rozmówcą wywiad, który drażni. Maciek umie sobie z tym poradzić, ja czasami czuję, że ktoś wchodzi mi w życie z butami, bo nie lubię jak ktoś mnie bierze na spytki. Chcę to powiem, nie chcę, to niech nikt mnie nie ciągnie za język. Ale są różne charaktery i trzeba to uszanować. Teściów mam bardzo fajnych, lubię spędzać z nimi czas, ale jak zaczyna się dogłębny wywiad (kiedy dziecko będziecie mieć…), to wolę się ulotnić i powiedzieć, że wszystko pojawi się w odpowiednim czasie. 

Kupując książkę z płytą CD wasze pieniądze są przeznaczone na rzecz Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących w Krakowie.

Polecam

Pozdrawiam serdecznie 

Agnieszka 

Zapraszam na fb Z książką w sercu oraz Instagram zksiazkawsercu