Niebieskie sandały Wanda Szymanowska Książkopisanie
Bohaterka Antonina wybiera się na wycieczkę do Egiptu w celu regeneracji sił po ostatnich wydarzeniach mających miejsce we wsi, w której od pewnego czasu chodziła w zielonych kaloszach.
Egzotyczne miejsce nęciło ciepłem, kolorem, pysznościami, gorącym piaskiem, szumiącym oceanem oraz masą adoratorów. Tosia jest dojrzałą kobietą, która wie, że nie należy ot tak rzucać się w wir przygód. Jednak w trakcie jej pobytu w krainie faraonów pojawia się dwóch mężczyzn, którzy mimo powiązań są różni. Obaj oddziałują na kobietę. Pragną jej. Antonina mimo powstałych relacji z panami jest baczną obserwatorką. Poznaje kobiety żyjące w okolicy, co wiąże się z uświadomieniem sobie ich roli w tym świecie. Przyszła babcia, chodząc w niebieskiej koronkowej sukience i sandałach korzysta z uroków otoczenia i jednocześnie porządkuje swoje życie.
Czytając książkę czytelnik czuje na skórze gorące słońce, nachalny wzrok mężczyzn, na języku smak potraw i herbaty, rozumie zmęczenie kobiet dbających o rodzinę. W książce znajdujemy porównanie dwóch kultur. Widać tu różnice między Egipcjanami a Europejczykami. Są przedstawione bardzo obrazowo, a jednocześnie w taki sposób by nie czuć wyższości bądź niższości.
Książkę czyta się bardzo płynnie. Cenię sobie smaczki pióra pani Wandy, jako polonistki. Dzięki nim nie raz uśmiechniemy się pod nosem czytając fragmenty tekstu. To kolejna książka autorki, której czytanie idzie jak po maśle.
Polecam. Szczególnie na jesienne, chłodne, deszczowe dni.
Komentarze
Prześlij komentarz